สิ่งที่เริ่มต้นจากวิกฤตสุขภาพโลกในรูปแบบของ COVID-19 ปัจจุบันกลายเป็นวิกฤตเศรษฐกิจในสัดส่วนประวัติศาสตร์ด้วย นโยบายด้านที่อยู่อาศัยส่วนใหญ่ที่มุ่งเน้นในช่วงการระบาดใหญ่นั้นมุ่งตรงไปที่สภาพของผู้คนที่ไม่มีที่อยู่อาศัยที่ไม่ปลอดภัยหรือไร้ที่อยู่อาศัย ความเห็นอีกกลุ่มหนึ่งมุ่งเน้นไปที่การลดลงของมูลค่าทรัพย์สิน แต่การแพร่ระบาดมีความหมายอย่างไรต่อความไม่เท่าเทียมกันของตลาดที่อยู่อาศัยในออสเตรเลีย และมีนัยเชิงนโยบายอย่างไร?
แม้จะมีความกังวลเกี่ยวกับราคาบ้านที่ลดลง แต่การแพร่ระบาดของ
COVID-19 ก็เผยให้เห็นช่องว่างที่กว้างขึ้นในตลาดที่อยู่อาศัยระหว่างผู้ที่มีความมั่งคั่งด้านที่อยู่อาศัยเป็นศูนย์ (ผู้เช่า) และผู้ที่มีความมั่งคั่งด้านที่อยู่อาศัยจำนวนมาก (เจ้าของ)
ชาวออสเตรเลียที่มีความมั่งคั่งด้านที่อยู่อาศัยเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยได้ประสบกับความเปราะบางที่สำคัญอย่างน้อย 3 ประเภทก่อนเกิดโรคระบาด ในรูปแบบของความไม่มั่นคงในการทำงาน ความเครียดทางการเงิน และสุขภาพที่ไม่ดี
แผนภูมิด้านล่างแสดงการเปรียบเทียบระหว่างผู้เช่าและเจ้าของบ้านในความเสี่ยงทั้งสามประเภทนี้ โดยใช้ข้อมูลจากแบบสำรวจHILDA เจ้าของได้รับการจัดอันดับในควินไทล์ตามส่วนของที่อยู่อาศัย จาก 20% ด้านล่าง (Q1) ถึง 20% สูงสุด (Q5)
หมายเหตุ: กลุ่มตัวอย่างรวมถึงทุกคนที่มีอายุ 25 ปีขึ้นไปซึ่งไม่ได้อาศัยอยู่ในบ้านของผู้ปกครองอีกต่อไป ส่วนของที่อยู่อาศัยหมายถึงมูลค่าบ้านของครอบครัวลบด้วยหนี้จำนอง มีการใช้น้ำหนักประชากร การคำนวณของผู้เขียนจากข้อมูลการสำรวจครัวเรือน รายได้ และพลวัตแรงงานประจำปี 2560 ผู้ เขียนให้ไว้
ทั้งผู้เช่าและเจ้าของที่มีส่วนของที่อยู่อาศัยต่ำมีแนวโน้มที่จะมีปัญหาในการจ่ายค่าเช่า ค่าจำนอง และค่าสาธารณูปโภคตรงเวลา พวกเขามีโอกาสน้อยที่จะระดมทุนฉุกเฉินได้เมื่อจำเป็น
การไล่ระดับทางสังคมในด้านสุขภาพเป็นที่รู้จักกันดี ผู้ที่อยู่ในขั้นล่างสุดของบันไดทางเศรษฐกิจและสังคมมีแนวโน้มที่จะมีสุขภาพที่แย่ลง พวกเขามีแนวโน้มที่จะพัฒนาปัญหาสุขภาพที่รุนแรงจากไวรัสโคโรนา COVID-19 ทำให้ความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจที่มีอยู่แย่ลง และแม้แต่ในโลกหลังการแพร่ระบาดก็คาดหวังได้ว่าการสะสมความมั่งคั่งของผู้เช่าจะชะลอตัวลง
เป็นคำที่ใช้อธิบายเหตุการณ์ทางเศรษฐกิจที่คงอยู่ในอนาคต
หลังจากที่ปัจจัยที่นำไปสู่เหตุการณ์นั้นหายไป ในตลาดแรงงาน ผู้ว่างงานระยะยาวยังได้รับความเสียหายระยะยาวต่อโอกาสในการทำงานเนื่องจากทักษะของพวกเขาถดถอยลงและถือว่าพวกเขาไม่มีงานทำ
ผลกระทบจากฮิสเทรีซิสนี้มีแนวโน้มที่จะทะลักเข้าสู่ตลาดที่อยู่อาศัย การลดลงของราคาบ้านจากวิกฤตอาจเป็นช่วงสั้นๆ เนื่องจากมูลค่าที่อยู่อาศัยยังคงถูกป้องกันด้วยอัตราดอกเบี้ยที่ต่ำเป็นประวัติการณ์ ผู้ที่เผชิญกับภาวะตกงาน งานที่ไม่ปลอดภัย หรือสุขภาพไม่ดีในช่วงวิกฤตจะต้องเผชิญกับการต่อสู้อย่างหนักเพื่อกอบกู้ฐานทางเศรษฐกิจหลังการระบาดใหญ่มากกว่าผู้ที่มาจากภูมิหลังที่ร่ำรวยกว่า
ซึ่งหมายความว่าความสามารถในการสะสมความมั่งคั่งของผู้ที่มีส่วนในที่อยู่อาศัยเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยจะถูกประนีประนอมมากขึ้นในระหว่างและหลังการระบาดใหญ่ กล่าวโดยสรุปคือ ผู้เช่าอาจด้อยกว่าในด้านความสามารถในการซื้อบ้าน ช่องว่างระหว่างคนมีกับคนไม่มีจะเพิ่มขึ้น
ประเด็นสำคัญ: อัตราการเป็นเจ้าของบ้านของชาวออสเตรเลียในวัยชราที่ร่วงลงนั้นดูเหมือนจะเป็นผลกระทบจากแผ่นดินไหวสำหรับนโยบายที่อยู่อาศัย
หลักการ 3 ประการสำหรับนโยบายหลังการระบาดใหญ่
อนาคตที่อยู่อาศัยที่ไม่เท่าเทียมกันมากขึ้นสำหรับออสเตรเลียนั้นเป็นสิ่งที่ไม่พึงปรารถนา การอภิปรายเรื่องที่อยู่อาศัยหลังวิกฤตจะต้องดำเนินการโดยคำนึงถึงองค์ประกอบหลัก 3 ประการ ได้แก่ ความเสมอภาค ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน และความปลอดภัย
ความเสมอภาคในการเข้าถึงโอกาสในการอยู่อาศัยจะต้องไม่เลื่อนหลุดจากเรดาร์ของผู้กำหนดนโยบาย ไม่เป็นความจริงที่ถกเถียงกันว่ารัฐบาลได้ให้สัมปทานแก่ผู้ซื้ออสังหาริมทรัพย์ มาอย่างยาวนาน มาตรการเหล่านี้รวมถึงส่วนลดภาษีกำไรจากการขายหุ้นการ ยกเว้น ภาษีที่ดินและการสนับสนุนรายได้สำหรับบ้านของครอบครัวและการให้ผลตอบแทนเชิงลบสำหรับนักลงทุน
สิทธิพิเศษทางภาษีเหล่านี้มีมากกว่าการใช้จ่ายของรัฐบาลสำหรับผู้เช่า แม้จะมีผลประโยชน์ทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับการเป็นเจ้าของบ้านการฟื้นฟูความสมดุลในการกระจายเงินอุดหนุนระหว่างเจ้าของและผู้เช่าเป็นสิ่งสำคัญเพื่อลดช่องว่างระหว่างพวกเขาให้แคบลง
ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันระหว่างรุ่นจะมีความสำคัญยิ่งกว่าที่เคยเป็นมาเพื่อรักษาโครงสร้างทางสังคมและเศรษฐกิจของออสเตรเลีย การเพิ่มขึ้นของหนี้ในประเทศที่ก่อตัวขึ้นเพื่อตอบสนองต่อวิกฤตน่าจะเป็นภาระของคนหลายรุ่น
ก่อนหน้า: สัญญาณชีพ: สก็อตต์ มอร์ริสันกำลังบังคับเลี้ยวไปในทิศทางที่ถูกต้อง แต่เราต้องการเรือลำที่ใหญ่กว่านี้
บางคนอาจถูกล่อลวงให้กลับไปหาคนหนุ่มสาวทะเลาะกับคนแก่ในการโต้วาที การคิดเชิงนโยบายที่ส่งเสริมความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันแทนที่จะกระตุ้นความตึงเครียดระหว่างรุ่นจะมีความสำคัญมากขึ้น ตัวอย่างเช่นการยกเลิกอากรแสตมป์พร้อมกับการจัดเก็บภาษีที่ดินสำหรับที่ดินทั้งหมดจะช่วยขจัดอุปสรรคทางการเงินที่สำคัญต่อการซื้อบ้านสำหรับทั้งผู้ซื้อรายใหม่ที่มีอายุน้อยและผู้ที่มีดาวน์ไซส์ที่มีอายุมากกว่า
การจัดตั้งคณะรัฐมนตรีแห่งชาติเพื่อดูแลการตอบสนองต่อ COVID-19 ยังเป็นเวทีหลังการแพร่ระบาดเพื่อหล่อหลอมความร่วมมือระหว่างรัฐบาลกลางและรัฐในการปฏิรูปที่จำเป็น จำเป็นต้องมีการสนับสนุนจากรัฐบาลกลางเพื่อช่วยครอบคลุมรายได้ของรัฐที่ขาดหายไปในการเปลี่ยนไปใช้ภาษีที่ดินอย่างค่อยเป็นค่อยไป ในทางกลับกัน การปล่อยส่วนของที่อยู่อาศัยโดยผู้ที่มีอายุน้อยกว่าควรลดแรงกดดันต่อระบบรายได้หลังเกษียณของรัฐบาลกลาง
ท้ายที่สุด ถึงเวลาที่จะต้องจัดลำดับความสำคัญใหม่ ของการ รักษาความปลอดภัยที่อยู่อาศัยเป็นรากฐานสำหรับการส่งเสริมสุขภาพที่ดีและการมีส่วนร่วมทางเศรษฐกิจ มาตรการด้านสาธารณสุขที่สำคัญเพื่อหลีกเลี่ยงการแพร่กระจายของโรค เช่น การเว้นระยะห่างทางสังคมและการอยู่ที่บ้าน ล้วนเกี่ยวข้องกับที่พักอาศัย มาตรการเหล่านี้ไม่ค่อยสามารถทำได้สำหรับผู้ที่ไม่มีที่อยู่อาศัยหรืออยู่ในที่อยู่อาศัยที่แออัดยัดเยียด
